پس از موفقیت ساعت دلیریوم، تامکه و تیمش پروژه‌ای مخفی را آغاز کردند که آن را «Delirium vulgare» نامیدند، که در لاتین به معنای «Delirium برای توده‌ها» بود.
برنامه این بود که ETA از مهندسی توسعه یافته برای Delirium برای ساخت یک ساعت آنالوگ کوارتز ارزان قیمت استفاده کند تا یک بازگشت سوئیسی در پایین ترین سطح بازار ایجاد کند.
سوئیسی ها در آغاز دهه 1970 با حرکات مکانیکی اهرمی پین بر آن بازار تسلط داشتند، اما آن را به ساعت های کوارتز ارزان از دست داده بودند.
ساعت رومانسون سه موتوره مردانه بند استیل بسیار دارای طرح های متنوعی می باشد.
(تحرکات پین اهرم یا Roskopf 44 درصد از تولید سوئیس را در سال 1970 تشکیل می داد.) دلیریوم ولگاره می تواند بخشی از آن بازار را به دست آورد.
برای دلیریوم، برای صرفه جویی در فضا، ETA صفحه پایین حرکت را حذف کرد و آن قسمت ها را مستقیماً به قسمت پشتی وصل کرد.
آنها همین کار را در ساعت جدید انجام می دهند تا نه در فضا، بلکه در هزینه ها صرفه جویی کنند.
به همین دلیل یک جعبه پلاستیکی خواهد داشت.
ETA خود ساعت تمام شده را مستقیماً به خرده‌فروشان می‌فروشد و علیرغم قیمت خرده‌فروشی 35 دلاری، روی هر ساعت نشانه‌گذاری زیادی ایجاد می‌کند.
مشکل تامکه این بود که برای ساخت ساعت به پول سرمایه گذاری نیاز داشت.
بانک‌ها که از کمک‌های مالی ساعتی خسته شده بودند، نپذیرفتند.
زمانی که هایک وارد شد، تامکه نقشه های مخفیانه Delirium vulgare را به او نشان داد.
هایک به او گفت که بودجه را از بانک ها دریافت خواهد کرد. و انجام داد. ETA ساعت پلاستیکی خود را در سال 1983 با نام سواچ عرضه کرد.
این یک حس یک شبه بود.
سواچ دنیای ساعت را شوکه کرد.
هیچ کس انتظار نداشت سوئیسی ها در پایین ترین سطح بازاری که قبلاً به دلیل هزینه های بالای نیروی کار نمی توانستند رقابت کنند، دست به اعتصاب بزنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.